Met de NAJADE naar Noorwegen

Ruim twee jaar geleden, in 2005, zijn Hans en Coby Stroomberg begonnen met de voorbereidingen van hun verwezenlijking van hun reisplannen met de Dartsailer 38 NAJADE. Al veel eerder, tijdens de Dartsailermeetings, waar Hans en Coby trouwe deelnemers waren, lieten ze weten met welke plannen ze bezig waren. Zoals gebruikelijk werd dat door veel toehoorders met een korreltje zout genomen omdat veel watersporters niet verder komen dan het maken van plannen (een ongevaarlijke vorm van dagdromen). In dit geval bleek de aanpak wel heel serieus. De Dartsailer werd in een paar jaar tijd in enkele etappes grondig klaargestoomd bij diverse werven. Een uitgebreide fotoreportage is te zien op deze website in de rubriek “Goot onderhoud”, waar goed te volgen is hoe bij de werf van Nicolaas Witsen in Alkmaar ondermeer het houten stuurhuis professioneel is gerenoveerd. Ook deed Hans begin 2007 tijdens de wintermeeting bij KNWV De Kaag verslag van de vele technische verbeteringen die tijdens de winter 2006/2007 bij een werf in Medemblik waren uitgevoerd.

Inmiddels zijn Hans en Coby met pensioen, is het huis verkocht, de Dartsailer in uitstekende conditie en zijn ze samen op weg. De tocht begint met een trip naar Noorwegen. Regelmatig sturen Hans en Coby per mail foto’s en een verslag van hun belevenissen. Deze zijn onderstaand te bekijken.

Het meest recente bericht staat direct onder deze tekst, dus het complete verslag begint onderaan deze webpagina.

Verslag 14 augustus.  

De reis naar Stavanger hebben we afgelegd met goede wind maar in de stromende regen. Dan zijn we blij dat we een stuurhuishebben waar je droog kunt zitten terwijl je navigeert. De jachthaven ligt midden in het stadje. Gelukkig was het de volgende dag prachtig weer en konden we genieten van al het schoons dat Stavanger te bieden heeft. Een oud stadsgedeelte met witte houten huizen en veel bloemen langs de straatjes die heuvel op, heuvel af lopen. En een prachtig centrum waar veel oorspronkelijks bewaard is gebleven. Gemoedelijker en vriendelijker dan bijvoorbeeld, Bergen.

De volgende regenachtige dag benut om het oliemuseum te bezoeken. Prachtig opgezet en heel informatief en interactief. Heel wat anders dan de volgende dag: toen kwamen we in het museum waar de rijke historie wordt bewaard met betrekking tot het inblikken van sardientjes. Een Nederlands echtpaar met drie tienerkinderen maakten bij de ingang rechtsomkeert omdat daar niet zo veel te beleven viel. Die hebben we aangeraden om met die jongens naar het oliemuseum te gaan. Hadden ze toch nog een leuke dag ondanks de regen …….

Ook een uitstapje gemaakt naar de Lysefjord, waar een beroemde rots is die de ‘preekstoel’ wordt genoemd. Op de foto’s leek het erg groot maar in verhouding tot de omringende natuur is de preekstoel toch eigenlijk maar een klein stukje rots. Maar: de zon scheen en de rest van de natuur was als vanouds prachtig!

Het weer zou gaan omslaan dus hebben we besloten om onze reis naar het zuiden een stukje door te zetten. Vanaf Stavanger moet je dan eerst weer een stukje omhoog en de hoek om richting Tananger. Daar ben je dan weer op zee en er zijn geen wegen meer achter de eilanden om.

In Tananger een dagje met de vissers gepraat en lekker garnalen gegeten. Ook de uitnodiging aangenomen om een grote pan soep leeg te komen maken bij zeilers uit Duitsland die we al eerder hadden ontmoet en die we daar opnieuw tegen kwamen.

Daarna op reis naar Egersund, waar we ook op de heenreis al een paar dagen hadden doorgebracht. We hebben de geleende kaarten weer ingeleverd bij de havenmeester en zijn vrouw, samen met een paar flessen wijn en een uitnodiging om wanneer ze in Nederland zijn bij ons te komen logeren (als we thuis zijn natuurlijk). Maar, we menen het echt, want het zijn bijzonder leuke en aardige mensen.

En toen stonden we voor de beslissing: gebruiken we de positieve weersverwachting om toch nog een reisje te maken langs de zuidkust van Noorwegen, of om terug te gaan naar Nederland.

Uiteindelijk is het dat laatste geworden. Mede door het slechte weer van de laatste maand en de beperkingen die je daardoor ondervindt, heeft ook heimwee kans gekregen de kop op te steken (vooral bij Coby).

De weersverwachting op de Noordzee was vorige week aan het einde van de week gunstig. Niet al te veel wind, en in de juiste richting. Vrijdagmorgen om acht uur hebben we losgemaakt en in de middag van zondag 12 augustus zijn we aangekomen op Terschelling. Alles is voorspoedig gegaan. Onderweg hebben we een tijdlang gezelschap gekregen van een school bruinvissen die nieuwsgierig wilden weten wat we in hun domein aan het doen waren, maar verder kom je weinig tegen als je in een rechte lijn van de westkust van Noorwegen naar Nederland vaart. We waren wat vroeger bij de Nederlandse kust dan gedacht en hebben even ‘gelummeld’ om de hoofdvaarwegen bij daglicht te kunnen oversteken. Vooral zondag was het een prachtige dag en het was geweldig om te zien dat het hier in Nederland echt zeilweer kan zijn. Want, Noorwegen is een geweldig land, en er is water genoeg, maar de omstandigheden om te zeilen zijn verre van optimaal omdat de wind altijd uit de verkeerde richting blijkt te komen.

Dat betekent de afsluiting van een geweldige reiservaring, en voorlopig het laatste reisverslag. We blijven een paar dagen op de waddeneilanden en zien daarna wel hoe we verder gaan.

Verslag 28 juli 2007. 

Na een mooie maand juni worden wij nu ook getroffen door het wisselvallige weer dat jullie ook allemaal treft. Veel regen, en af en toe een mooie dag.

Zo’n mooie dag hebben we benut om de Geirangerfjord te bekijken. Eén van de mooiste stukken natuur van Noorwegen en een ‘must’ voor iedereen die er in de buurt is. Dat is ook wel te zien, het is er altijd druk. Zelfs grote cruiseschepen varen tot achterin om een lading toeristen bij de souvenirwinkeltjes af te zetten. Maar toch, als je dat allemaal weg denkt en alleen let op de natuurlijke omgeving dan is het geheel ronduit overweldigend.

Hoge rotsen, met zelfs hier en daar nog een (nu onbewoonde) boerderij. Ontelbare watervallen die zich naar beneden storten. Op één plaats zelfs 7 op een rij: de beroemde ‘zeven zusters’. Als je de mensen om je heen even kan wegdenken, en je laat alles rustig op je inwerken (terwijl nogal obligaat Grieg’s Peer Gynt suite uit de speakers klinkt) dan springen werkelijk de tranen je in de ogen van zoveel schoonheid en overweldigende natuurkracht.

De tocht vanaf Aalesund in zuidelijke richting brengt ons eerst bij het vogeleiland Runde. We laten onze boot in de haven en schepen in op een klein motorbootje dat een rondvaart langs het eiland maakt waarbij je echt de inhammen in vaart. Zo dichtbij kan en mag je met je eigen boot niet komen. We treffen het, want de uitleg over het eiland en de vogels komt van een van de passagiers: een lerares van de enige lagere school die het eiland rijk was. Er wonen nu nog 160 mensen op het eiland die elkaar natuurlijk allemaal kennen en die ook een verbondenheid met hun eiland en hun natuur tentoon spreiden. Ze vertelde op een hartverwarmende manier hoe ze vroeger het omgaan met de natuur in het lesprogramma van de kinderen kon opnemen. Nu niet meer want alle kinderen gaan nu naar school op een van de grotere eilanden. Verder wist ze de adelaarsnesten te zitten, maar dat mocht ze vanwege respect voor de adelaars niet vertellen …….

Ze wist alles over de vogels, en over de geschiedenis van het eiland. Er ligt nog steeds een schat op de zeebodem uit de VOC-tijd. De schipper vertelde dat hij steeds weer verbaasd is als een Nederlander dat niet weet. Wij hebben hem uitgelegd dat die schat voor hen bijzonder is, maar dat wij er her en der nog wel eentje hebben liggen. We hebben ontelbare foto’s gemaakt van de kolonies papegaaienduikers en zeekoeten, en we hebben hoog in de rotsen ook de adelaars gezien. Helaas hebben we de echte telelens thuis laten liggen, dus de foto’s zijn niet echt duidelijk.

Vanaf Runde zijn we doorgevaren naar Florø. Daar hebben we een paar dagen verregend doorgebracht, samen met een groot aantal Noren die net aan hun vakantie waren begonnen. Dan maken we ’s avonds gebruik van onze WIFI-aansluiting die hoog in de mast is gemonteerd om via het internet naar het NOS-journaal te kijken. Dan blijven we toch op de hoogte van de gebeurtenissen in Nederland.

Daarna naar een van de meest westelijke eilandjes van Noorwegen: Nikoy. Daar hebben we boodschappen gedaan in de ‘meest westelijke supermarkt van het land’. Aan de overkant liggen de Faroer eilanden. Vervolgens naar Skjekjehavn, een schilderachtige baai met een klein haventje. De eigenaar heeft het eilandje gekocht en is bezig er een ereplaats in te richten voor een standbeeld van Koning Olaf. Het standbeeld was besteld door Oslo, maar daar werd het verbannen omdat de koning zijn arm net iets te ver opheft om het volk gedag te zeggen …….

Vervolgens naar Bergen, na een dag varen in de stromende regen. We kwamen net op tijd binnen om een oude bekende (een Amerikaan die we in Aalesund hadden ontmoet) te zien wegvaren. Konden we wel mooi zijn plaatsje innemen in de drukke haven. Via de marifoon nog even duidelijk gemaakt dat je op die manier geen vrienden over houdt. Maar ja, de wereld is wel klein, maar ieder heeft toch zijn eigen tempo en tijdschema.

Bergen is een prachtige stad, met een mooi oud centrum waar alle houten huizen nog in oorspronkelijke staat zijn: Bryggen. De huizen zijn oorspronkelijk gebouwd voor en door de Hanzekooplieden. De haven ligt midden in dit oude centrum. Er is ook een grote vismarkt, waar we elke dag inkopen gedaan hebben.

Verder is Bergen een mondaine stad waar alles te koop en te zien is wat je ook in Nederlandse steden tegenkomt.

We hebben een uitstapje gemaakt naar de Fläm-baan. Een trein die vanaf de Sognefjord over een afstand van 20 kilometer 800 meter omhoog klimt en die is aangelegd om de verbinding tot stand te brengen tussen deze grootste fjord van Noorwegen en de stad Bergen. Halverwege de rit stopt de trein midden in een waterval. Daar mag je dan uitstappen om foto’s te maken. Iedereen direct kletsnat natuurlijk, en op de foto’s alleen druppels.

Vanuit Bergen hebben we een rustige plaats opgezocht, op een klein eiland. Daar hebben we een dag of drie genoten van de stilte en de natuur en verder niets. Geen officiële haven maar een houten steiger waarvan ons verzekerd werd dat we er zo lang mochten blijven als we maar wilden.

We zijn nu nog wat verder zuidwaarts. Via Haugesund op weg naar Stavanger. Daar dachten we gisteren aan te komen maar een plotseling opkomende storm (windkracht 8) heeft er voor gezorgd dat we ergens halverwege een haven zijn binnengelopen.

(Voor de Dartsailerclub: de Dartsailer doorstaat zo’n storm uitstekend maar de clubvlag is wat armoedig uit de strijd gekomen).

We liggen nu in een grote baai met steigers voor vissersboten en ook voor plezierjachten. Alle plaatsen waren bezet en we hebben aangelegd voor een van de houten woonhuizen. Daarna aangebeld om te vragen of dat wel kon. De man die open deed vertelde dat wat hem betrof alles kon omdat hij het huis voor een gedeelte net gehuurd had en de bewoner niet thuis is. In het plaatselijke restaurant troffen we de zoon van de eigenaar die vertelde dat de steiger de hele week vrij is en we dus van harte welkom zijn.

Als het weer wat opklaart dan vertrekken we morgen naar Stavanger.

5 juli 2007: 

Maandagnacht zijn we teruggekomen van onze reis naar de Lofoten. Een geweldige ervaring die we iedereen kunnen aanraden.

Het eerste deel was niet interessant: eerst met de bus en de trein naar Trondheim en vandaar met de nachttrein naar Bodø. Vooral die nachttrein is niet voor herhaling vatbaar: oude slingerende wagons die je in 9,5 uur tot boven de poolcirkel brengen. Het is wel de hele nacht licht, zodat je af en toe om je heen kunt kijken. We hebben dan ook echt gezien dat we de poolcirkel overgingen: daar is een soort van campingplaats ingericht, en er staat een grote cirkel opgesteld.

In Bodø met de ferry over naar Moskeness, waar we op dinsdagmiddag om 14.00 uur aankwamen. Een hele reis dus, vanaf maandagmorgen 7.00 uur.

We hadden niets besproken, en gingen eerst op zoek naar een plaats om een auto te huren voor een paar dagen. Bij de plaatselijke VVV hoorden we dat dat maar zeer beperkt mogelijk was vanaf dit punt. Ergens bij de brug verderop was een viswinkel en daar verhuurden ze af en toe wel een auto. We zijn snel ingestapt bij een taxibus, die net wilde wegrijden. Hij zou ons afzetten bij het opgegeven adres. Daar aangekomen bleek er geen auto beschikbaar. Dus wij weer met die taxibus terug naar Reine (een van de mooiste plaatsjes van de Lofoten). De chauffeur vroeg hoe lang we dan een auto nodig hadden, en wat we daar dan voor zouden moeten betalen. Hij dacht even na, en zei toen, dat hij wel een auto had, en dat we die voor een paar dagen konden huren voor 900 NOK (ca. 100 euro). We gingen mee naar zijn huis, de garage ging open en daar stond een grote Mercedes stationwagen, onder het stof. We hebben afgesproken dat we op het terras gingen eten, hij heeft de auto gewassen en volgetankt en een uurtje later hadden we de sleutel. Vooraf betalen hoefde niet, en onze naam wist hij alleen omdat Hans toch maar even snel een kopie van zijn rijbewijs had laten maken. Drie dagen later belden we hem op om te zeggen dat we de auto nog een dagje langer wilden gebruiken. Dat was allemaal goed. Aan het einde van de rit hebben we de auto weer volgetankt en naar zijn huis gebracht. Hij nam de sleutels in ontvangst, gunde de auto geen blik en was alleen maar heel blij dat we dankzij zijn medewerking een leuke en goede reis over de eilanden hadden kunnen maken. We hebben dus heel comfortabel overal de leuke plekjes kunnen bezoeken en telkens een andere plaats om te overnachten.

Er zijn weinig hotels op de Lofoten. Alleen in de grote plaatsen waar de bussen met toeristen komen, maar die zijn ook altijd vol. Het seizoen duurt maar 2 tot 3 maanden, daarna is het weer te koud. Overnachten kan je heel goed in kleine huisjes die bestemd zijn en waren voor de vissers die een deel van het jaar hier komen: RORBUER. Ze staan aan het water en hebben de steiger voor de deur. Op de foto’s zie je er heel veel van: ze zijn altijd rood gekleurd, soms met daken die met gras zijn bedekt. Er staat een bord

bij: Ledig = beschikbaar; Optett = vol. Iedereen verhuurt ze. Ze zijn ongeveer 4 x 4 meter groot, met een soort van zolder. De bedden zijn stapelbedden, maar wel altijd goed. Je krijgt als je wilt linnengoed mee en handdoeken, en je kan in een eenvoudige keuken eventueel je eigen maaltijd klaar maken. Dat hebben we ook gedaan omdat er nauwelijks restaurantjes te vinden zijn. We hebben ook geslapen in een soort internaat, waar in de zomertijd de kamers per nacht worden verhuurd. Hartstikke leuk en gezellig, en opnieuw ontmoet je overal ontzettend enthousiaste, open en aardige mensen.

De natuur op de Lofoten is prachtig. Het zomerseizoen is kort, en het lijkt wel of de natuur daar rekening mee houdt. Waar het maar even mogelijk is zijn de eilanden totaal overdekt met veldbloemen in alle soorten. Bovenin de bergen ligt de sneeuw ijskoud en volhardend te zijn, maar beneden heerst een heerlijk klimaat, dank zij de warme golfstroom die hier langs loopt. Een aantal dagen was het dik boven de 20 graden, en als het een beetje minder was dan haalde je toch nog wel 18 graden overdag. Het licht is heel intens en de zon voel je als het ware door je kleding heen branden. ’s Nachts is het wel minder maar daar kan je rekening mee houden. Het blijft vreemd om ’s nachts wakker te worden terwijl de zon schijnt en het op je horloge 4 uur in de ochtend is!

Vanaf Moskenes in het zuiden zijn we in totaal ca. 200 kilometer naar het noorden getrokken. Dat kan via een prima weg en een stelsel van bruggen en tunnels waarmee de eilanden met elkaar zijn verbonden. De weg loopt de ene keer langs de Atlantische kust, en dan weer langs de binnenkant, waar je overigens het vasteland niet kunt zien. Prachtige uitzichten en vergezichten, en hier en daar zelfs witte zandstranden.

Een van de leukste plaatsjes die we hebben bezocht is Henningsvaer, een oud vissersdorpje dat nog als zodanig in gebruik is. Enig enig, we hebben er een halve dag rondgelopen! Zie ook de foto’s! Een ander vissersdorp: Nusfjord, staat op de Unesco-lijst van plaatsen die behouden moeten blijven. Het gevolg is wel dat er weinig oorspronkelijks meer te zien en te voelen is. We gingen daar op zoek naar een plaats om te overnachten maar in de ‘oorspronkelijke’ visserhuisjes was wel elektriciteit, maar geen water. Dus wel een koffieapparaat maar water moest je boven aan de weg gaan halen. Dat hebben we dus maar niet gedaan.

De meeste noordelijke plaats waar we zijn terechtgekomen is Svolvaer. Daar komen ook de boten en bussen uit Narvik aan. Een behoorlijk grote plaats. Ook aanlegplaats van de boten die de Hurtigruten varen. Hurtigruten betekent ‘snelle route’. De boten zijn een combinatie van cruiseschip en vrachtvaarder. Ze hebben accommodatie voor 200 tot 400 passagiers en varen vanaf Bergen langs de kust omhoog tot aan Kirkenes aan de grens met Rusland. Je kunt als passagier de hele reis boeken of een gedeelte daarvan. We hadden er al het een en ander over gelezen en we hebben besloten om de terugreis naar Aalesund niet met de trein te maken maar te boeken op de Hurtigruten. Dat kostte wel wat moeite omdat er in eerste instantie geen plaats was maar dank zijn de vasthoudendheid van een medewerkster op een reisbureau konden we toch op zaterdagavond in Stamsund opstappen. De reis in omgekeerde richting duurde op die manier wel langer, maar is ook veel comfortabeler. We hadden een prima hut met goede bedden en een eigen badkamer en aan boord was alles verkrijgbaar. De eerste nacht hebben we tot 3 uur boven op het dek gezeten. Daar krijg je een lekkere dikke deken voor, en een gemakkelijke stoel. Zo konden we genieten van de middernachtzon. Een van de foto’s geeft daar een beeld van: die is genomen om 2 uur ’s nachts. Een geweldige ervaring. En ’s morgens slaap je gewoon wat langer uit. De tocht voert langs de kust naar het zuiden. De uitzichten zijn onbeschrijflijk mooi, en je zit er heel rustig van te genieten. Als er in een haven wordt aangelegd, dan kunnen de passagiers van boord (de ene keer langer dan de andere) en wordt de vracht in- en uitgeladen. Het is alleen al leuk om van bovenaf al dat gekrioel aan te zien. We vinden wel dat de passagiers niet al te veel tijd krijgen om het land te voet te bewonderen. Volgens een Nederlands echtpaar dat de hele reis heeft meegemaakt is dat anders wanneer je de hele route vanaf het zuiden volgt: dan vaart het schip ook meer het land in en is er meer tijd voor uitstapjes.

Voor belangstellenden hebben we van de Nederlandse reisleider een aantal brochures gekregen om uit te delen.

Maandagnacht om 24.00 uur was de MS Lyngen weer in Aalesund. Dat betekende voor ons het einde van dit deel van de reis. Onze eigen Najade lag nog steeds op de plaats waar we haar hadden achtergelaten en we zijn heerlijk weer in ons eigen bedje gaan slapen.

We vinden het erg moeilijk om een selectie te maken van alle foto’s die we hebben gemaakt. Allemaal sturen kan nu eenmaal niet en we hopen dat jullie een goed beeld kunnen krijgen via de reportage die we mee sturen.

Gisteren zijn we naar de Geirangerfjord geweest. Die foto’s bewaren we nog even.

Morgen vertrekken we weer een stukje naar het zuiden. Vanmiddag gaan we de route uitzoeken. Volgende keer weer een ander stukje van de reis.

24 juni 2007:  

Zo, weer eens even rustig de tijd om een verslag te schrijven. We hebben hier een goede internetaansluiting, en daar moet je dan gebruik van maken om weer eens wat email te versturen en andere zaken op orde te brengen.

Het laatste bericht kwam uit Egersund, waar we een paar dagen hebben gewacht op beter weer en betere wind om verder naar het noorden te trekken. Dat hebben we inderdaad gedaan; alleen in een veel langzamer tempo dan we eerst van plan waren. Het is hier zo mooi, je komt zo veel mooie plekjes tegen, en dan is het zonde om snel snel weer verder te willen. Dat betekent dat we onze plannen hebben aangepast.

We zijn rustig aan via de binnenwegen een stuk naar het noorden getrokken. Nu zijn we in Aalesund, op 62.28.200 N; 6.09.100 E. We hebben besloten dat dat noordelijk genoeg is om op eigen kiel te halen. We willen nog wel naar de Lofoten maar dat doen we vanaf morgen, met de trein en een boottocht die we daar ter plaatse afspreken.

Intussen hebben we een aantal plaatsen aangedaan: eerst vanaf Egersund naar Skudeneshavn, een schilderachtig dorpje dat in allereisgidsen staat, maar er was niet zo veel aan. Toen naar Haugesund: een grote stad waar we inkopen zouden doen omdat je in het noorden niet zo veel meer zou tegenkomen. We kwamen daar op zaterdagmiddag aan. De aanlegplaatsen zijn midden in de stad, met terrassen aan het water. Ook wel eens gezellig. Alleen hadden ze ons niet verteld dat er een popfestival zou plaatsvinden. En dat betekent in Noorwegen dat de mensen die daar naar toe komen allemaal met een man of acht in een motorbootje via het water komen, en dan vanaf een uur of 5 ’s middags alvast voorpret hebben op de boot, om daarna om 9.00 uur naar het festival te gaan. Dan leggen ze 3 of 4 bootjes aan elkaar ter verhoging van de feestvreugde. Bij ons kwamen er ook 2 aanleggen. We zijn altijd gastvrij, zoals het hoort maar dit werd wat te gortig.

Voordat ze te dronken waren om nog ergens over te kunnen nadenken hebben wij gevraagd of ze ’s nachts zouden blijven. Dat was zo, en we hebben gezegd dat ze er dan rekening mee moesten houden dat wij om 8.00 uur wilden vertrekken. Dat was genoeg: ze hebben als een speer een ander plekje gevonden, en wij hebben rustig geslapen.

Daarna vielen de weersomstandigheden toch tegen, en hebben we onze plannen bijgesteld. Toen we vanaf de route buitenom naar binnen zijn gegaan hebben we eerst een piepklein haventje gevonden ergens aan de buitenste rand van een eiland. Na een rustig nachtje zijn we gericht gaan zoeken naar binnenhavens, en die hebben we ook gevonden! Wat te denken van een eilandje waar je op het eerste gezicht helemaal niet naar binnen kunt varen, maar waar toch een prachtige doorgang is, met halverwege een baai waar een haventje is, met een kerk, een school en een restaurantje. De naam van het plaatsje: Hardbakke. Daar konden we ook aanleggen, en het eerste wat we hoorden: ‘zal ik een lijntje aanpakken?’

Nederlanders vind je dus overal. Op het terras hebben we wel een uur zitten praten met een 80-jarig echtpaar uit Oslo die daar met vakantie waren. Over alles wat met het leven en met het leven in Noorwegen te maken heeft. Op de een of andere manier ging het ook over eten en ik vertelde dat ik ’s middags voor de lunch een bruin brood had gebakken ((fougasse de boulogne van AH). Dat soort brood kenden ze niet en we hebben ze er eentje cadeau gedaan. De volgende ochtend zouden ze dat laten bakken in het pension waar ze logeerden. We wilden ook wat eten, maar de kok was gaan voetbal kijken en die kwam pas na een uur terug. Maar wat geeft dat: we hebben nu de tijd. Heerlijk in de zon gezeten, en tenslotte toch een visschotel gegeten zoals we die ook bedoelden.

Vis is overigens spotgoedkoop hier. Dat lijkt voor de hand liggend, maar er zijn maar weinig verkooppunten. De Noren eten liever vlees. Ook rendiervlees, maar daar doen wij niet aan mee.

We zijn uit praktische overwegingen maar ook omdat we vinden dat dat eigenlijk zou moeten lid geworden van de Noorse versie van de KNRM: Rettungskaplet. Dat betekent dat je behalve hulp in nood ook op ze kan rekenen wanneer je technische problemen hebt, of wanneer je een sleep nodig hebt. Een Duitser die we in Egersund hebben overgehaald om datzelfde te doen heeft direct daarna een beroep op ze kunnen doen omdat er iets met zijn schroef was: in de haven kwam er een duiker die het probleem oploste.

Vanaf Hardbakke zijn we tussen alle eilanden door nog een stuk naar boven gevaren: via Flørø langs Malmø naar Silda, en via Hareid naar Aalesund. Dit is een grote stad, waar het leven echt mondain is. Gisteravond midzomerfeest, en daar hebben we volop van kunnen genieten. Vanavond maar vroeg naar bed, want morgenochtend gaat de bus naar Andalsnes. Daar vandaan gaan we met de trein naar Trondheim en Bodø, het laatste plaatsje voor de oversteek naar de Lofoten.

Zo, dat was het weer. Tot de volgende keer.

Hartelijke groeten, Hans en Coby.

11 juni 2007:  

Hallo allemaal,

Na twee weken een berichtje vanuit Noorwegen. We hadden beloofd dat er een website in de lucht zou zijn, maar in verband met problemen met domeinnamen enz. werkt die nog niet. Email ontvangen gaat uitstekend dankzij onze WIFI antenne, maar het verzenden van email via planet.nl lukt niet. Planet heeft beloofd dat we in ieder geval over een week(!) horen wat er aan de hand is. Dit account loopt via Yachtcontrol. Daar hebben we een abonnement op de weerberichten. We hebben niet altijd overal (goede) ontvangst maar we blijven toch in de lucht.

Op zondag 3 juni zijn we om 10.00 uur vertrokken uit Makkum (bij Kornwerderzand/Afsluitdijk). We hebben aan één stuk doorgevaren tot we op dinsdagavond om 21.00 uur een afstand van 350 zeemijlen hadden afgelegd. Toen voeren we de Flekkefjord in aan de westkust van Noorwegen. We kwamen na die toch lange zeereis binnen in een oase van rust en helder water. Niemand te zien tot we twee uur later aan het eind van de fjord aanlegden in een klein stadje: Flekkefjord. Schilderachtig en echt wat je van Noorwegen verwacht. Er blijken nogal veel Nederlanders te wonen en te werken, ook via uitwisselingsprogramma’s.

Een Nederlander die in Haarlem is geboren kwam bij ons langs en vertelde dat eerst zijn zoon in Noorwegen een baan had gevonden als fysiotherapeut. Daarna is zijn dochter ook hier naartoe vertrokken en vervolgens besloten de ouders dat ze dan ook maar hier hun gepensioneerde leven moesten gaan slijten. De taal vertoont toch grote overeenkomsten. Het welvaartsniveau is minstens zo goed als in Nederland en de mensen lijken wel een beetje op Nederlanders, ook in hun doen en laten. We maken heel gemakkelijk contact.

Via de plaatselijke VVV kwamen we in contact met een scheepswerf die ons kon helpen bij een betrekkelijk klein probleem: er moest toch een plaat geplaatst worden over het gat van de oude ankerkluis die nu leeg is. Onderweg hadden we daardoor ook binnen van een heleboel zeewater kunnen genieten! We zijn naar die werf gevaren en mochten aanleggen tegen een schip waar we wel honderd keer in passen. Voor een niet te grote som geld en een paar sixpacks Heineken was het probleem opgelost.

Omdat er een feesttent werd gebouwd rondom onze aanlegplaats zijn we vertrokken naar Kirchhavn. Gewoon adembenemend mooi! Alles wat je kunt beschrijven over de schoonheid van de fjorden in Noorwegen moet je op bijgaande foto’s kunnen zien.

Op zaterdagmiddag waren we getuige van een bachelorparty. Zes heren gingen Fjordraften in een zeer snelle boot. De bruidegom hadeen dwarslaesie en werd door zijn vrienden geholpen om rechtop te blijven zitten. Terwijl ze weg waren probeerde Hans ons nieuwe anker uit. Vallen ging goed: de volle 60 meter ankerketting verdween onder water. Toen bleek dat de elektrische ankerlier niet meer werkte: die had ook een slokje zeewater te veel op omdat dat via de voorkasten naar de bilge was gelopen, en onderweg kortsluiting had veroorzaakt.

Goede raad was duur maar: een van de mannen van de bachelorparty wilde wel even kijken. Toen dat niet hielp hebben we tegen betaling van een paar biertjes gebruik mogen maken van hun gezamenlijke spierkracht. ’s Avonds in het restaurant vertelde de bruidegom dat zijn fysiotherapeut een Nederlander is wiens vader ook in Noorwegen is komen wonen. Die vader kenden wij dus al. In het havenkommetje kwam ook een Noors schip langs. Toen we vertelden dat we van plan waren naar de Lofoten door te varen werden ze heel enthousiast. Ze waren daar al enkele keren geweest. De man bleek de havenmeester te zijn van Egersund; een plaats die door veel Nederlanders als aanloophaven wordt gebruikt. Hij heeft ook veel Nederlandse vrienden. We zijn nu in Egersund. De elektricien is zojuist van boord gegaan en het probleem met de ankerlier is opgelost. Van de havenmeester hebben we gisteren de complete set zeekaarten van Noorwegen te leen gekregen. Op de terugweg brengen we ze gewoon weer langs. Zo aardig zijn ze hier ………. Het weer is uitzonderlijk mooi en goed. Niet om te zeilen want meestal pal noord en dus tegen. De vooruitzichten zijn volgens de mensen hier goed genoeg om vanaf morgen onze reis naar Lofoten voort te zetten. Morgen varen we 1 dag naar Haagesund en vandaar gaan we als het weer goed blijft weer een paar dagen achter elkaar de zee op. We krijgen daar de golfstroom mee zodat we met een vaart de nog grote afstand naar de Lofoten kunnen afleggen. Overigens zeggen ook de mensen die het hier kunnen weten dat het goed is zo snel mogelijk omhoog te gaan en dan via de fjordenroute terug. Zuid-Noorwegen en Zweden worden zeer afgeraden omdat het daar ongelooflijk druk is gedurende het seizoen. We zullen dus nog wel zien of we dat nog gaan doen.

We zijn dus nog behoorlijk druk in touw. Maar toch ontstaat steeds meer het besef dat we overal ook ruim de tijd voor hebben, en dat het niet uit maakt of het vandaag of morgen gebeurt. We komen op doordeweekse dagen ook veel mensen tegen die in dezelfde situatie zitten en/of de rust al lang gevonden hebben. Dat gaat bij ons ook nog wel eens lukken!

Hartelijke groet, Hans en Coby

26 mei 2007:  

Wij gaan vandaag weg uit het Spaarne in Haarlem en zijn dinsdag in Medemblik bij de Klerk Yacht service voor een paar aanpassingen, dan nog wat proefvaren en dan, als het weer goed is eindelijk op weg………………

22 mei 2007:

Wij hebben het ontzettend druk om weg te komen  maar volgende week moet het gaan lukken. Coby maakt een website met alle foto’s erop. Wij gaan om te beginnen naar de Lofoten in Noorwegen. Dat is boven de poolcirkel en dan langzaam naar beneden.

Via het Oslo fjord en de Zweedse scherenkusten dan naar Denemarken daarna terug naar Nederland.  Wij willen op 20 september thuis zijn voor twee weken.

Daarna vertrekken wij buitenom naar Le Havre in Frankrijk. Daar gaan de masten eraf en op transport naar de Middellandse Zee en wij op ons dooie gemak op de motor binnendoor door de Bourgogne naar het zuiden waar wij eind december aankomen en weer een poosje naar Haarlem gaan.

In mei 2008 gaan wij weer naar het zuiden om de reis te vervolgen op de Middellandse Zee waar we willen gaan meedoen met de EMYR Rally. Zie voor meer details www.emyr.org