De 22e Dartsailermeeting, een wintermeeting, vond plaats in Uitgeest 

(Verslag: Theo Polet; foto’s: Marijke van Essen)

Mijn eerste reactie op de uitnodiging voor de winterreünie was: “Daar ga ik beslist niet naar toe”. Lijkt wel wat onvriendelijk nu ik dat zelf zo eens lees, maar er is een goede verklaring voor.  Door toenemende slechthorendheid is het steeds minder aantrekkelijk om in grotere groepen mensen te moeten communiceren. Het lawaai maakt het verstaan moeilijk en soms onmogelijk. Spraakafzien is een zwaar overschatte kunst  en een hoortoestel weet ook meestal geen raad met een hoop achtergrondgeluid. Allemaal goede redenen om bijeenkomsten te mijden.

Maar dan lees je in het Dartsailer nieuws meer details en slaat de twijfel toe. Bovendien is het gewoon leuk weer eens met andere Dartsailer mensen te praten. Het is ook nog te koud om de anti-fouling te gaan afsteken of andere buitenklussen te doen. Dus veel te laat toch maar een mailtje naar Evert van Essen met de deemoedige vraag of er voor ons nog plaats was in de herberg. Nou, die was er.

Vanuit Franeker is het toch wel een uur en een kwartier rijden naar Uitgeest, helemaal in deze, naar Hollandse begrippen, extreme winter. Toch arriveerden we redelijk op tijd in het Havenrijk. Helemaal  in de jachthavensfeer. Daar hebben ze blijkbaar de oude vloot gebruikt om het interieur te verfraaien. Of was het een geïmproviseerde winterstalling? Als je een Zestienkwadraat eenmaal hebt doorgezaagd, is het varen natuurlijk wel voorbij, maar boven stond een heel aardig uitziend Vrijheidjachtje, dat kon volgens mij zo weer te water. Aan de muur hing ergens het voorstuk van een oud zwanenbootje. Gewoon  van hout, niks polyester in een mal smeren.

Een presentatie voorbij zien komen over de bouw van het VOC schip de Amsterdam. Wat zagen al die hotemetoten er toch jong uit toen. Heel wat beter dan nu. Een boot kun je nog plamuren en schilderen en dan is hij weer als nieuw. Kon dat met mensen ook maar zo eenvoudig. Het verschil met de bouw van de Batavia was ook opvallend. Gelamineerde spanten en verbindingen met schroefbouten zijn wel iets later ontwikkeld.  Evengoed is het een prachtig stuk werk. En als je aan boord van de Amsterdam rondloopt, stoot je niet ieder moment je hoofd, zoals op de originele Batavia. Er werd ook nog verteld over de zeilmakerij, maar behalve dat dit geheel met de hand is gebeurd, heb ik daar niet veel van meegekregen.

De beloofde lezing over loodswerk was afgelast doordat de betreffende loods  elders bezig was, maar dat werd met een DVD van Rijkswaterstaat gecompenseerd. Hopelijk hebben de andere aanwezigen ook de tekst meegekregen. Als oud Amsterdammer  vroeg ik me wel af wat een loods nu op het Noordzeekanaal eigenlijk doet, verdwalen zul je er niet gauw. Een paar jaar geleden voer iemand met een coaster nog tegen de Hembrug, maar die is nu gesloopt, weer een obstakel minder.  De sluizen van IJmuiden kun je eigenlijk ook niet missen. Maar ze doen ongetwijfeld heel nuttig werk. Een klein stukje beeld over vletterlieden, herinnerde mij aan een kennis van lang geleden die in de Koperen Ploeg werkte, dat waren de mannen die met roeivletten werkten in de Amsterdamse havens. Die vletten lagen achter het Centraal Station. Roeien naar zo’n zeeschip,  ontmeren en dan langszij mee naar IJmuiden. Met de volgende klus weer terug maar Mokum. Afzien. Armen als boomstammetjes.

Henk de Vlaam liet nog boeiende beelden zien van een tocht door Nederland met een ontmaste Dartsailer. Moeten wij ook eens proberen, net als vroeger toen we nog met een motorkruiser rondvoeren.

En dan was het tijd om zo hier en daar eens een praatje te maken,  dat is altijd de moeite waard. Met bekenden en met nieuwkomers. Allemaal Dartsailer enthousiast. Dat maakt de conversatie een stuk eenvoudiger.  Gespreksstof is er uiteraard voldoende, van tuigage en zeilen tot andere motoren en navigatie.

Het diner kan ook als succes worden geboekt, prima eten geserveerd door reuze aardige dames, wat wil je nog meer? Bij het afsluiten van de avond met koffie werden de organisatoren nog bedankt voor een uiterst geslaagde wintermeeting. Van mij mogen ze het nog eens doen.

Een impressie vindt u in onderstaand foto album: